ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ
Στατυλλιου Φλακκου
Ἀργύρεον νυχίων με συνίστορα πιστὸν ἐρώτων
οὐ πιστῇ λύχνον Φλάκκος ἔδωκε Νάπῃ,
ἧς παρὰ νῦν λεχέεσσι μαραίνομαι τῆς ἐπιόρκου
παντοπαθῆ κούρης αἴσχεα δερκόμενος,
Φλάκκε, σὲ δ' ἄγρυπνον χαλεπαὶ τείρουσι μέριμναι·
ἄμφω δ' ἀλλήλων ἄνδιχα καιόμεθα.
Als trouwe getuige van zijn liefkozingen
heeft Flaccus mij, zilveren lamp, aan de ontrouwe Nape gegeven,
bij wier bed ik nu wegkwijn, terwijl ik moet toezien
op al die schandelijke streken die dat meinedige meisje uithaalt.
Flaccus, slapeloos kwellen akelig bezorgde gedachten je,
beiden, ver van elkaar, branden we op.
“Anthologia Graeca, 4 vols., 2nd edn.”, Ed. Beckby, H.
Munich: Heimeran, 1–2:1965; 3–4:1968.
Book 5, epigram 5